(૧૧) ‘મામાવાઈફ’
સેક્ન્ડ સીટિંગ ડિનર પુરું થઈ ગયું. ડાઈનિંગ હૉલ ફરી વ્યવસ્થિત થઈ ગયો. પ્રવાસીઓ સાથે હસતો રમતો આસિસ્ટન્ટ વેઈટર રાજુ આજે પહેલા દિવસે જ હેડવેઈટ્રેસ સ્ટેલા સાથે કંઈ પણ બોલ્યા ચાલ્યા વગર સીધો પોતાની ઝીરો ડેકની કેબીનમાં ચાલ્યો ગયો. ક્રુઝ સ્ટાફને માટે તદ્દન નીચેની રૂમો ફાળવાયલી હોય છે. કેટલાકમાં બે,ત્રણ કે ચારનો સમાવેશ થાય છે. રાજુ એના મિત્ર સુધાકર સાથે કેબીનમાં રહેતો હતો. સુધાકર હજુ એની ફરજ પર હતો.
pravinbhai,
mamawife is very touching story you have depicted with deep emotion and problem of marine life or similar life when people come to mumbai without wife–and what all extreme can happen- even otherwise also ladies has to listen and are seen with doubt–that they have unwanted relation with some man. charactr of Stela is really great.
LikeLiked by 1 person
”શાસ્ત્રી બ્રાંડ ” સુંદર રસિક વાર્તા .
LikeLiked by 1 person
સ રસ વાર્તા
લેખકના શબ્દોમા-‘વર્ષોથી દર દોઢ બે વર્ષે ક્રુઝમાં જવાનુ રખું છે. આ વાર્તાનું કથાબીજ એક લક્ષદીપ આઈલેન્ડ ના એક છોકરા સાથે થયેલી વાત પર રચાયલું છે. ‘ અને તેથી વાર્તાના સ્થળ અને કથા વધુ અસરકર્તા લાગે છે.
અમેરિકામાં રહેતા ઘણા ભાઈઓના કેસમાં પણ આવું જ હોય છે.મનથી એક બીજાને પ્રેમની લાગણીથી વરેલા રાજુ અને સ્ટેલા લગ્ન કરી જીવન સાથી બનીને રહે તો કશું ખોટું શું ? . સાચું સગપણ પ્રેમનું હોય છે .ગ્લેમરસ લાઈફ પાછળ પણ ઘણી વેદનાઓ છૂપાયલી હોય છે. એડલટરીની વાતનો ઇશારો આવ્યો…પણ અમને –
‘કુછ તો લોગ કહેંગે, લોગોં કા કામ હૈ કહના,
છોડો બેકાર કી બાતોં મેં ક્યું ભીગ ગયે તેરે નૈના…!’
ગીતની યાદ અપાવી અને ધાર્યું મધુરો અંત આવશે.પણ સામાન્ય જીવ માટે પ્રેમતત્ત્વને સમજવું કઠિન ! કરુણા અનુભવાશે પણ કરુણામાં એક માત્રા ઓછી કરી નાખી …જો કે કરુણરસ મહત્ત્વનું સ્થાન ધરાવે છે. ભવભૂતિ તો એવું કહે છે કે દુનિયામાં એક જ રસ પ્રધાન છે. અને એ કરુણ રસ છે. જાણીતી વાત -હૈ સબસે મઘુર ગીત વો, જો દર્દ કે સૂરમેં ગાયે જાતે હૈ!
કરૂણ ઘટના પણ ઇચ્છાપૂર્તિ થી વિગલીત થઇ સંતોષનો આનંદ આપશે
LikeLiked by 1 person
ક્રુઝમાં લાંબો સમય પરિવારથી દૂર રહીને પણ પરિવાર માટે પરવા કરતા આવા જ એક યુવકની મનોવ્યથા જોઈ છે. રાજુ નસીબદાર છે જેને સ્ટેલા જેવી સમજદાર- વ્હાલસોયી શુભચિંતક મળી છે.
સુંદર કથન.
LikeLiked by 1 person
માણસનું શરીરશાસ્ત્ર અને માનસશાસ્ત્ર….સાયકોલોજી….બઘુ જ શરીરમાં શ્રાવ થતાં જુદા જુદા કેમીકલોને લીઘે ચાલે છે. ઇમોશન્સ અને શારિરિક ભૂખ…..બઘુ જ. પ્રવિણભાઇઅે જે વિષયને મઘ્યમાં રાખીને આ વાર્તા રચી છે તે સત્યની સાબિતિ છે. આ હકીકત છે. રાજુને જે પ્રેમાળ મિત્ર મળી…સ્ટેલા, તે પણ શારિરિક માર ખાઇને ઘડાયેલી યુવતી છે. તે મેચ્યોર થયેલી યુવતી છે. તે રાજુનું દુ:ખ સમજી શકતી હોય છે. અને તે રાજુને શોકમાંથી બહાર લાવીને સમજણપૂર્વકની જીંદગી સાથે સાથે જીવવાની ઓફર કરે છે. બસ રાજુનું જીવન આજથી સુખના સાગરમાં ડૂબી ગયું….તે સ્ટેલાની છાતી પર માથું મુકીને સુખેથી નિન્દ્રાઘિન થયો….સુખાન્ત. પ્રવિણભાઇ સાચે જ મનના સચોટ વાચક બની ગયા છે. હાર્દિક અભિનંદન.
LikeLiked by 1 person
ઠાકરસાહેબ, વિનોદભાઈ, પ્રજ્ઞાબહેન અને રાજુલબહેનનો પ્રેમાળ પ્રતિભાવ બદલ આભારી છું. સૌ મિત્રોનેસાદર વંદન.
LikeLiked by 1 person
Reblogged this on પ્રવીણ શાસ્ત્રી અને મિત્રોની વિવિધ વાતો.
LikeLike
શાસ્ત્રીજી, આપની વાર્તા ગમી. એક વાર મેક્સીકોની ક્રૂઝમાં કાનપુરથી આવેલો ભારતીય વેઇટર મળ્યો હતો. છ – છ મહિના પરિવારથી દૂર રહેનારા એકાકિ ભારતીયોની વ્યથા આપે સુંદર રીતે વર્ણવી છે. આપના અનુભવો સરસ રીતે વાર્તામાં ઉતારી અને અમને પીરસી તે માટે આભર.
LikeLike