હરીશ દાસાણીના બે કાવ્યો

આ માણસને મારી સાથે નહીં ફાવે.

પ્રેમ ન કરશે.

પ્રેમની પંડિતાઇ કરશે.

ના ઓગળશે.

ના પીગળશે.

કરમકપાળે હાથ દઇ કઠણાઇ કરશે.

સાચું ના એક આંસુ પડશે.

હોઠે  ના મરકલડું જડશે.

ખેતર વચ્ચે ઊભા ચાડિયાને શરમાવે તેવું હસશે.

આ માણસને મારી સાથે નહીં ફાવે.

નિયમો;  સિદ્ધાંતોની પોથી

વાતવાતમાં ઊભી કરશે.

માપી માપી લાગણી લખશે.

જોખી જોખી મિત્રો કરશે.

તોળી તોળી તાળી દેશે..

સંબંધ -ચોપાટો ગોઠવશે.

ફૂલીફાળકો થઇને ફરશે.

આ માણસને મારી સાથે નહીં ફાવે.

મોઢામાં મગ ભરી બેસશે.

મીંઢો થઇ સૌ સામે જોશે.

ભોજનમાં પતરાળી ગણશે.

ગણતાં કંઇ કડવું ગણગણશે.

પરેડમાં પુષ્પો રાખીને

સ્વાગત કરશે.

ઠંડા ઘા દેશે ને મલપશે.

સીધી વાતો ગૂંચવી દેશે.

બહાર ખીલીને અંદર બળશે.

આ માણસને મારી સાથે નહીં ફાવે.

(હરીશ દાસાણી. અંધેરી. મુંબઈ.)

આવું ન કર

ક્ષણના ઝરૂખામાં ખૂણે ઊભો રહી

આવી રીતે ના સતાવ.

મારી હયાતી પ્રમાણ તારા હોવાનું

લાખ ભલે જાતને છૂપાવ.

આંખોમાં તારી હું આંખો પરોવીને

રાતદિવસ જોતો હું હોઉં.

તેમ છતાં ડર આછો આછો લાગે

કે જાણે જાતને જ તેમાં હું ખોઉં.

સ્થિર કરી પાંપણો તારી સામે જ છું

ચાહે તો નજરો ચૂરાવ !

યાદ કયાંથી હોય તને તારી અંગુલિથી

ચેતનાનું સરોવર સર્જાય.

કાંકરીઓ ગોઠવીને રમતો તું મારામાં

ચણતર અનોખું થઇ જાય.

તારા એ સ્પર્શને પામવાને ઝંખું છું

કો’કવાર્ મળવા તો આવ.

મારી હયાતી પ્રમાણ તારા હોવાનું

લાખ ભલે ખુદને છૂપાવ !

(હરીશ દાસાણી. અંધેરી. મુંબઈ.)