તુ મારો રાજા, હું તારી રાણી- વાર્તા-જિગીષા પટેલ

આઝાદ જીમમાં કસરત કરી પરસેવે રેબઝેબ થઈ ગયો હતો. સુનયનાદેવી બરાબર તેની સામેની બાજુ આઝાદ દેખાય તેવી રીતે સાઈક્લીંગ કરી રહ્યા હતા. આઝાદ એવો ફૂટડો નવયુવાન -છ ફૂટ બે ઈંચ ઊંચો, કસરત કરીને ચુસ્ત બનાવેલ પહોળી છાતીવાળુ પૌરુષત્વ નીતરતું બદન, ભીનો વાન અને કોઈને પણ ગમી જાય તેવું સ્મિત..આઝાદ લોકરમાંથી પોતાના કપડાંની બેગ લઈને સ્વીમીંગપુલ તરફ ગયો. બાથરુમમાં શાવર લઈ તે સ્વીમીંગપુલમાં ડાઈ મારી જયાં પુલમાં પાણીની બહાર આવ્યો તો તેના શરીર પર કોઈ સુંવાળો હાથ ફરતો હોય તેવું તેને લાગ્યું. પોતાનાથી ભૂલમાં કોઈ સ્ત્રીને અડકી જવાયું કે કોઈ જાણી જોઈને તેના શરીરને સ્પર્શી રહ્યું હતું, તે બેઘડી તેને ન સમજાયું. પુલનાં પાણીમાંથી જેવું તેનું માથું બહાર આવ્યું તો સુનયનાદેવી હોલ્ટર સ્વીમીંગસુટમાં હાસ્ય વેરતાં આઝાદના ‘Sorry Medam’ નો ‘It’s ok ‘ જવાબ આપી રહ્યાં હતાં.

અનુપમા – જિગીષા પટેલ

અનુપમાના અનુપમ સૌંદર્યને છેલ્લી વખત જોઈને તેનો પતિ અજય એક પુરુષ હોવા છતાં છાતી ધ્રુજાવી દે તેવું આક્રંદ કરી રહ્યો હતો.તેનું મન હજુ માનતું નહતું કે ખરેખર તેની અનુપમા તેને આમ અડધે રસ્તે મૂકીને અચાનક ચાલી ગઈ. હેકડેઠઠ બેઠેલા બધાજ લોકોની આંખો આંસુથી ઊભરાતી હતી. બધાંને એક જ વાતનું આશ્ચર્ય હતું કે આટલી બહાદુર અને હિંમતવાળી સ્ત્રીની આ દશા!!!!!! અને આવું મોત!!!!!

“મને પણ” – વાર્તા – જિગીષા પટેલ

“મને પણ!”

મોહનભાઈના ત્યાં દીકરાના લગ્નમાં સૌ કોઈ સંગીત, શરણાઈ અને ઢોલ –નગારાના તાલે ઝૂમી રહ્યા હતા. વર અને કન્યા પક્ષની બહેનો સામસામે ફટાણાં ગાઈ રહી હતા. જાતજાતની મીઠાઈઓ ને ભાતભાતના પકવાનો ની સુગંધ ચારે બાજુ રેલાઈ રહી હતી જાનૈયા અને કન્યાપક્ષના લોકો લગ્નની મઝા માણી રહ્યા હતા. એટલામાં જ હેમંત, જેને મોહનભાઈ પોતાના પાંચમા દીકરા જેવો ગણતા હતા, એણે સોનાને કહ્યું, “સોના મારો કોટ ઉતારા પર રહી ગયો છે. મને જરા લાવી આપીશ?” સોના મોહનભાઈના બીજા નંબરના દીકરાની સાળી હતી. તે પણ લગ્ન માટે બહેનને ત્યાં મુંબઈ થી આવી હતી. મુંબઈમાં પેડરરોડ પર રહેતી સોના લગ્ન માટે તૈયાર થયેલી અને ખૂબ આકર્ષક લાગતી હતી. સોના ઉત્સાહથી તરવરતી હતી. તે હેમંતભાઈનો કોટ લેવા ઉતારાના રુમમાં ગઈ ને જેવો કોટ ખૂંટીએથી ઉતારીને ઊંધી ફરી તો આ શું? હેમંતભાઈ તેની પાછળ જ રૂમનું બારણું આડું કરીને બાહો ફેલાવીને ઊભા હતા. કોલેજના પહેલા વર્ષમાં ભણતી સોના પોતાનાથી વીસ-બાવીસ વર્ષ મોટા, મોટાભાઈ જેવા હેમંતભાઈને આમ ઊભેલા જોઈ સાવ ડઘાઈ ગઈ!

જ્યોત સે જ્યોત જગાતે ચલો – વાર્તા – જિગીષા પટેલ

(સત્ય ઘટના પર આધારિત)

અસલાલી ગામની ભાગોળે બે ખાદીધારી ઝભ્ભોલેંઘો પહેરેલા વ્યક્તિઓ રામજીઠાકોરનું ઘર કયાં આવ્યું તેમ કોઈને પૂછી રહ્યા હતા. પૂછતાં પૂછતાં રામજી ઠાકોરની ઓસરી પાસે આવી પહોંચ્યા ને પૂછ્યું “લક્ષ્મણ ઠાકોરના ભાઈ રામજી ઠાકોરનું ઘર આ …જ ….કે? ત્યાં તો જશોદા, રામજી ઠાકોરની પત્ની હાકોટો પાડતી બહાર આવી “અરે …..એય……કુણસે…..ઈની માને………કે મારા ફળિયામાં આવીને એ કાળમુખા લખમણીયાનું નામ લે …સ!” જશોદા હાકોટા દેતી બહાર આવી. જશોદાના મોઢા પર એક જાતનો ઉશ્કેરાટ હતો. આગંતુક માણેકભાઈ અને હરિભાઈએ જશોદાને બે હાથ જોડી નમસ્કાર કર્યા અને કીધું, “બહેન અમે ‘સદવિચાર પરિવાર’ના કાર્યકર છીએ. તમારી સાથે થોડી વાત કરવા માંગીએ છીએ.”

જશોદાના પતિને તેના દિયર, લક્ષ્મણે ધારિયાથી હુમલો કરી મારી નાંખ્યો હતો. લક્ષ્મણ જનમટીપની સજા સાબરમતી જેલમાં કાપી રહ્યો હતો. માણેકભાઈ અને હરિભાઈ જશોદાને નાના દિયર સાથેનું વેર ભૂલીને તેને
માફ કરી દેવાનું સમજાવવા આવ્યા હતા. જશોદા તો વાત સાંભળીને જે…..ભડકી ને જોગમાયાનું સ્વરૂપ લઈ
મોટામોટા ડોળા કાઢી ગુસ્સા સાથે બોલી, “મારા ધણીને ઈયોને ભર ઊંઘમાં દગો દઈને ઘાસ વાઢે તેમ વાઢી
નાઈખ્યો અને તમે હું કોસ કે ભૂલી જઉં? તમને લગીરેય લાજ નથ આવતી? મને ઈ ટાણે આવું કહેતા……જેવા આયા સો એવા હેંડવા મોંડો અહીં કનેથી! નહીં તો તમારા ટોંટીયા પોંહરા કરી દેઈસ….હોવ….સુલેહ કરાવવા વારા ના જોયા હોય…..નીકરી પડયાસે…….”

રામજી ઠાકોર મોટાભાઈ હતા. તેમણે નાનાભાઈ લક્ષ્મણની જમીન પચાવી પાડી હતી. લક્ષ્મણ અને તેની પત્નીએ રામજીભાઈને પોતાની હક્કની જમીન પાછી આપવા બહુ સમજાવ્યા. ગામના લોકો અને મુખીના કહેવા છતાં રામજીભાઈ માન્યા નહી. લક્ષ્મણને ચાર નાના બાળકો. દાડિયાની મજૂરી કરીને ઘર ચલાવવાનું અને છોકરાંવને ભણાવવું – ગણાવવું, આ મોંઘવારીમાં પહોંચાતું નહોતું. પોતાની બાપાની જમીન હતી તો તેમાં તે ઘર બાંધે નેખેતી કરે તો શાંતિથી તેનો પરિવાર જીવી શકે. એક દિવસ ભૂખતરસથી પીડાતા પોતાના બાળકોને જોઈને અને સતત પત્નીના કકળાટથી ઉશ્કેરાયેલ લક્ષ્મણ રામજીભાઈ પાસે ગયો. રામજીભાઈને બહુ સમજાવતા તે માન્યા નહીં અને ઉપરથી લક્ષ્મણને ભાંડવા માંડ્યા. ગુસ્સામાં, વિફરેલ લક્ષ્મણે તેમને રાતમાં સૂતેલા જ વાઢી નાંખ્યા.

આ વેરની આગ ઓલવવાનું કામ માણેકભાઈ અને હરિભાઈએ માથે લીધું હતું. અનેક ધક્કા અને ગાળો ખાઈ
તેમણે આ કામ પાર પાડ્યું. રામાયણ, મહાભારત, ગીતા અને જ્ઞાનની વાતો જશોદાને સરળ શબ્દોમાં સમજાવી.
“તારા પતિએ ખોટું કર્યું છે, તે ગામના બધાં જ લોકો કહે છે. રામજી તો ભગવાનને પ્યારો થઈ ગયો. તું લક્ષમણને માફ કરીને મોટી બની જા. તારા છોકરાઓ મોટા થઈ ગયા છે. આ તારા દિયરના છોકરાંઓ ભૂખે મરે છે. લક્ષ્મણને
એની ભૂલની સજા મળી ગઈ છે .તે જેલમાં હવે ખૂબ પસ્તાય છે. તે પેરોલ પર આવે ત્યારે ગામ વચ્ચે તારી પગે પડીને માફી માંગવા તૈયાર છે. અમે તેને પણ સમજાવ્યો છે. તું પણ સમજી તારો જન્મારો તારી લે.”
ઘણી સમજાવટ પછી જશોદાના હ્રદયમાં રામ વસાવવામાં માણેકભાઈ અને હરિભાઈ સફળ થયા. જસીભાભીએ લક્ષ્મણને રક્ષાબંધનના દિવસે જેલમાં જઈને બીજા અનેક કેદીઓની સામે તાળીઓના ગડગડાટ સાથે રાખડી બાંધી. બંનેની આંખમાં પશ્ચાતાપ અને મિલનના આનંદના આંસુ હતા. દિવાળીમાં પોતાના હાથે મગજ ને સુખડી શેકીને લક્ષ્મણને જેલમાં ખવડાવ્યા.
માણેકભાઈ અને હરિભાઈની આંખો ને હ્રદય અનોખા આનંદથી ભીંજાઈ ગાઈ રહ્યું હતું
“રે પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું સ્વર્ગથી ઊતર્યું છે,
પાપી તેમાં ડૂબકી દઈને પુણ્યશાળી બને છે.”
આમ વેરની આગ શમાવી, પ્રેમનો દીવો પ્રગટાવવાની કેટલી મોટી વાત છે! આજે દિવાળી નથી પણ જ્યારે આપણા મનમાં પ્રકાશ થાય એજ દિવસ તો દિવાળીનો છે. તો, ચાલો, આપણે પણ સાથે મળીને પ્રેમનો દીવો આપણા અંતરમાં પ્રગટાવીએ, હ્રદયમાં નવા સંકલ્પ સાથે કે આપણા મનમાં કોઈની સાથે કોઈ ખારાશ, કોઈ વિચારભેદ, કોઈ મનભેદ હોય તો તે ભૂલી જઈએ અને અંતરમાં નિર્મલ પ્રેમની જ્યોત જલાવીએ. આજે દિવાળી ન હોવા છતાં, સાચા અર્થમાં, જે દિવસે આ દીવો અંતરમાં પ્રગટે, તે દિવસથી રોજ જ દિવાળી ઊજવીએ. જાતે પણ સદા આ ઝળહળ જ્યોતિમાં સ્નાન કરી ઉજળા થઈએ, ઉજળા રહીએ અને એ પ્રકાશ થકી સૌને ઉજાળીએ.
જ્યોતસે જ્યોત જલાતે ચલો, પ્રેમકી ગંગા બહાતે ચલો
રાહમેં આયે જો દીન દુ:ખી સબકો ગલે સે લગાતે ચલો……

જિગીશા પટેલની કલમ – ૧૨

દમામ

બસ હવે નહિ …..વિક્ષિપ્ત વિચારો થી ઉદ્વેગી શેતલનું  મન – આજે તો એટલું જોર થી ધડકતું હતું કે જાણે હમણાં ઉછળીને બહાર આવશે. એણે આંખો લુછી નાખી અને સફાળી ઉભી થઈ  એક આત્મવિશ્વાસ સાથે હવે નહિ રડું  ……બસ હવે  નહિ અને ગાડી ની ચાવી લઇ દોડી,શેતલની મા ગભરાઈ, શું થયું ? શેતલ  દ્રઢતાપૂર્વક બોલી “બસ આજે તો લઈને જ આવીશ “દેવકીબેન  રોકે  તે પહેલા જ શેતલ ગાડીમાં બેસી ઝડપથી  બારણું બંધ કરી ….એક્સએલટર આપી,અને  ગાડી “દમામ” બંગલા તરફ ભગાવી મૂકી …

જિગીશા પટેલની કલમ – ૧૧

માનસિકતા નથી બદલાઈ

બાર વર્ષની નીમુ તેના ભાઈની ચડ્ડી ને ટીશર્ટ પહેરીને તેના ભાઈઅને તેના મિત્રો સાથે ક્રિકેટ રમતી હતી.તેનો ભાઈ તેનાથી દોઢ વર્ષ જ મોટો હતો.નીમુ ગોરીચીટ્ટી,ગોળમટોળ ,એકદમ ચાલાક અને ટોમબોય જેવી હતી.તેને બધી છોકરાઓની રમત રમવી ગમતી.તે બધી રમતમાં છોકરાઓને હરાવી દેતી. તે ક્રિકેટ રમતી હતી અને બધા છોકરાઓ એકદમ ગભરાઈ ગયા કારણ નીમુની ચડ્ડી લોહીવાળી થઈ હતી. કોઈને કંઈ સમજ નહતી.નીમુ ને થયું કે કંઈ વાગ્યું નથીને આ લોહી ક્યાંથી આવ્યું ?તે બેટ ફેંકી ને દોડતી મા પાસે ઘરમાં ગઈ.તેને જોઈ મા બધું તરતજ સમજી ગઈ.મા મનમાં જ બબડી “હજુ તો નીમુને બાર જ વર્ષ થયા છે આ………થોડું વહેલું નથી?”મા એ નીમુને કપડાં બદલાવ્યા અને ઘરમાં એકબાજુ બેસાડી દીધી.એટલામાં જ નીમુના દાદી સેવામાંથી બહાર આવ્યા.તે રોજ નીમુને પ્રસાદ ને આરતી આપતા પણ નીમુ ના પીરીયડની વાતની ખબર પડતા તેમણે નીમુને આરતી તો આપી જ નહીં અને પ્રસાદ આપતા પણ નીમુને પોતાનાથી દૂર રહેવા કીધું અને પ્રસાદ  અછૂત હોય તેમ ઉપરથી હાથ અડી ન જાય તેમ આપ્યો.

જિગીશા પટેલની કલમ – ૧૦

મારા બે અણમોલ રતન

એક દિવસ અમિતાબેન જાનકી ને રસ્તામાં મળ્યા તો જાનકીએ પૂછ્યું “કેમ છો ? તો કહે જેને સૂરજ ને ચંદ્ર જેવા બે અણમોલ રતન જમાઈ મળ્યા હોય તેને જીવનમાં મઝા જ મઝા હોયને?જાનકી તો તેમના નજીકના સગા અમિતાબેનનો જવાબ સાંભળી ખુશખુશ થઈ ગઈ.અમિતાબેન ના એક જમાઈનું નામ આદિત્ય ને બીજાનું શશીન.જાનકી તેના પતિને કહેવા લાગી “જમાઈની પ્રશંસા કરતા કોઈ અમિતાબેન પાસે શીખે!!!”

જિગીશા પટેલની કલમ – ૯

વિશુદ્ધ પ્રેમ – એક બીજા માટે

પતિ અને સાસરિયાના બેહૂદા વર્તનથી ત્રાહીમામ થઈ ગએલ હર્ષાએ અનેકવાર માતા-પિતાના ઘરનો દરવાજો ખખડાવ્યો .દરેક વખતે માતપિતા સમાજ શું કહેશે? તેની બીકે” તું ઘર ભાંગીને પાછી આવીશ તો પાછળની ચાર બહેનોને આપણી માળીની નાતમાં કોણ લઈ જશે?એમ કહી “ સમજાવી પાછી મોકલી દેતા.તેના પિતાનો શહેરમાં ફૂલોનો ખૂબ મોટો ધંધો અને આઠ દસ મોટી ફૂલો,હાર અને બુકે વેચવાની દુકાનોહતી.હર્ષા અને તેની બહેનોને પિતાએ ખૂબ સરસ ભણાવી.હર્ષા પણ પેથોલોજીસ્ટ થઈ શહેરની જાણીતી લેબોરેટરીમાં જોબ કરતી હતી.લગ્નબાદ સંકુચિતમાનસ વાળા સાસરિયાએ તેની જોબ છોડાવી દીધી.શ્રીમંત પણ અભણ પતિ ખૂબ હોશિયાર નેચાલાક પત્ની દબાવીને રાખવા માનસિક ને શારિરીક જુલમ કરતો.હર્ષાથી મોટી બહેન ગરબાના કલાસ ચલાવે. ગરબાના ગરુડને લઈને તે અમેરિકા પ્રોગ્રામ કરવા આવવાની હતી.આ સાંભળી ને હર્ષાના મગજમાં એક વિચારનો ચમકારો થયો.સાસરામાંથી પિયર રહેવા જાઉં છું કહીને તે ઘરમાંથીનીકળી ગઈ. ગ્રુપ સાથે અમેરિકા આવી ગઈ.અમેરિકામાં જુદાજુદા શહેરોમાં શો કરીને શિકાગોથી ઈન્ડીયા જવાને દિવસે બહેનને સમજાવીને કહી દીધું “મિતા ,હું તો હવે અહીં જ રહી જાઉં છું.મારે એ નરકમાં પાછા પતિને ઘેર જવું નથી.પિતાને ત્યાં આશરો નથી ,મારી સહનશક્તિની હવે હદ આવી ગઈ છે” મોટીબહેન મિતા પણ બધું જાણતી હતી એટલે ભારહૈયે તેને હા પાડી.

જિગીશા પટેલની કલમ – ૮

પ્રેમ ની પરિભાષા શું?

માલતીની ઊંઘ આજે હરામ થઈ ગઈહતી. તેનું ઉદ્વિગ્ન મન અનેક જુદા જુદા વિચારોના ચકરાવે ચડ્યું હતું. તે આખી રાત પાસા ઘસતી રહી અને વિચારતી રહી પણ કોઈ જવાબ ન જડ્યો.પોતાની મનોસ્થિતિ જરાપણ નહોવા છતાં પતિ મહેશની સ્વીકારવી પડતી સેક્સની માંગણી તેને અકળાવી મૂકતી હતી.જ્યારે તમારું મન અશાંત અને ઉદાસ હોય,દિલમાં કંઈ સતત ચૂભ્યા કરતું હોય ત્યારે કોઈ સ્ત્રી કેવી રીતે સેક્સ માણી કે કરી શકે?મનની ઉદાસી,દુ:ખુદ પરિસ્થિતિ કે સંજોગોની અસર પુરુષના દિલદિમાગ પર નહી થતી  હોય શું?સ્ત્રીના મન વગરનું સેક્સ તેના શરીરનો ચૂંથારો લગ્નસંબંધનો કરાતો દૂરઉપયોગ તે સ્ત્રી નું શોષણ કે જુલમ જ નથી શું?

જિગીશા પટેલની કલમ – ૭

અંધશ્રદ્ધા નું ઓસડ શું?

છ મહિના પહેલા અમદાવાદ પોતાને ઘેર વતનમાં જવાનું થયું.બધા મિત્રો ને સગાસંબંધી મળવા આવ્યા હતા .ભારતમાં હવે અમેરિકા અને વિદેશ જેવી બધીજ ટેકનોલોજી નો વિકાસ થયો છેઅને વિદેશ જેવીજ બધી વસ્તુઓ મળે,વિદેશ જેવાજ મોલ,ગાડીઓ,સગવડો અને સવલતો છે.આવી વાત આવેલા બધા મિત્રો કરતાં હતા અને ત્યાં જ મારા ઘેર કામ કરતા માણસે સમાચાર આપ્યા કેબહેન વિમલ શાંત થઈ ગયો.મેં કીધું”તેના પિતા બિમાર છે તે ગુજરી ગયા હશે.શું ગમે તે બોલે છે!!!!”તેણે તેના ફોનમાં વિમલના મૃતદેહના ફોટા બતાવ્યા ને હું ત્યાં જ બેસી પડી.દું:ખ ને શોકની લાગણી એ મારા મનને ઘેરી લીધું હતું. તેથી પણ વધારે ગુસ્સો મને મારી પર આવતો હતો કે હું જાણતી હોવા છતાં કંઈ જ નકરી શકી.