“સોરી રાધા”-વાર્તા- વૈશાલી રાડિયા

વૈશાલી રાડિયા

પરિચયઃ અભ્યાસ : પી.ટી.સી. બી.એ. બી.એડ.
વ્યવસાય: ઉચ્ચ પ્રાથમિક વિભાગમા જામનગર મહાનગરપાલિકામાં ૨૬ વર્ષથી શિક્ષિકામાતૃભારતી, પ્રતિલિપિ, સ્ટોરીમિરર, અક્ષરનાદ, વર્ડપ્રેસ વગેરે પર મળીને આશરે ૨૫ જેટલી ગદ્ય રચના. (ટૂંકી વાર્તાઓ, નિબંધ)૪- 2017 માં નર્મદા રાષ્ટ્રાર્પણ વખતે સ્લોગન સ્પર્ધામાં માનનીય વડાપ્રધાન શ્રી નરેન્દ્રભાઇ મોદીના હસ્તે રાજ્યકક્ષાનો પ્રથમ પુરસ્કાર.

વૈશાલી રાડિયાની કલમની હું ત્યારે જ ચાહક બની ગઈ હતી જ્યારે અહીં, બે એરિયા સ્થિત સંસ્થા, “બેઠક”ના ઉપક્રમે વિનુ મરચંટ વાર્તા સ્પર્ધા યોજાઈ હતી અને એની વાર્તાને પ્રથમ ઈનામ મળ્યું હતું. આ વર્ષે પણ એવું જ બન્યું. પાંચ વર્ષોથી યોજાતી, આ વાર્તા સ્પર્ધામાં વૈશાલીની સશક્ત અને યુવાન કલમે લખાયેલી વાર્તાને ઈનામ મળ્યું. વૈશાલી, અહીં “દાવડાનું આંગણું”માં આપનું હાર્દિક સ્વાગત કરતાં હું ગૌરવ અને ખુશી સંમિશ્રિત લાગણીઓ અનુભવી રહી છું. વાચક મિત્રો, આશા છે આપ સહુ પણ વૈશાલી રાડિયાની આ નવી યુવા અને નિવડેલી કલમને વધાવી લેશો.

Attachments area

(રાધા અને કિશન આજના જમાનામાં મળે તો વાતો કઈ રીતે થાય? આ વાતોની આજુબાજુ ઘટતી ઘટનાઓનું અનુસંધાન ગોકુળની રાધા અને કાનાના સમય સાથે કેવી રીતે સંધાય, એની એક પરિકલ્પના આ વાર્તામાં કલાત્મક રીતે રજુ કરવામાં આવી છે. પ્રાચીન યુગ અને અર્વાચીન યુગને જોડતી કડી સમાન એક કાલ્પનિક કથા. સદીઓથી કૃષ્ણને થતાં રાધાના સવાલો. રાધા-કૃષ્ણનું મિલન થશે? માણો એક કલ્પન… )  

સોરી રાધા- વૈશાલી રાડિયા

ગોકુળમાં યમુના નદીના કિનારે એક બેઠા ઘાટનું નાનું પણ સુંદર દેખાતું ઘર, મકાન નહીં ઘર! એમાં પહેલા માળે આવેલ બે બેડરૂમમાં માસ્ટર બેડરૂમમાં સુંદર ગોળાકાર બેડમાં એક નમણી રમણી સફેદ કુર્તી અને સફેદ લેગિન્સમાં કોઈ પરી જેવી લાગતી ઊંધી પડીને કોઈ પુસ્તક વાંચી રહી હતી. એ રમણીનું નામ પણ એટલું જ રમણીય હતું, રાધિકા. ગોરી કાયા અને કૃષ્ણની માયા! એના બેડરૂમના વોલ પેઇન્ટિંગસ પર નજર કરો એટલે સમજાઈ જાય. એક આખી વોલ પર કૃષ્ણનું તમામ જીવન આવી જાય એમ કેટલાં નાનાં-નાનાં ચિત્રો ભેગા થઈને એક મોટું વોલ પેઇન્ટિંગ બનતું હતું! અન્ય દિવાલો પર પણ રાધા-કૃષ્ણ હિંચકે ઝૂલતાં હોય, રંગોથી હોળી રમતાં હોય એ પ્રકારના પેઇન્ટિંગસ નજરે ચડતાં હતાં. આધુનિક ગોકુળની આધુનિક રાધાનો રૂમ જોઈ લ્યો! 

******

               કૃષ્ણ ગોકુળ છોડીને જઈ રહ્યાં છે એ સાંભળતાં રાધા અધીરી થઈને યમુના નદી તરફ દોડી. કદંબ વ્રુક્ષ પર બેઠો-બેઠો કાનો વાંસળી વગાડી રહ્યો હતો. આમ નિરાંતે એને વાંસળી વગાડતો જોઈને રાધાની આંખોમાંથી ક્રોધમાં આંસુ વહેવા લાગ્યા. એણે ગામ તરફ પાછાં જવા પગ ઉપાડ્યાં ત્યાં કાનાના અવાજે એના પગ રોકાઈ ગયા, “રાધે, હંમેશ માટે ગોકુળ છોડીને જાઉં છું, મળીશ નહીં મને?”

******

રાધિકા પુસ્તક વાંચતી હતી ત્યાં મોબાઈલની રિંગ વાગી…. ‘શ્યામ તેરી બંસી પુકારે રાધા નામ’ … મનગમતો ચહેરો અને મનગમતું એક નામ સ્ક્રીન પર ઝળક્યું અને ખીલેલા ચહેરે ટેરવાથી ગાલ પર વહાલ કરતી હોય એમ સ્ક્રીન ટચ કરી ફોન રિસિવ કર્યો. સામા છેડેથી આવતો અવાજ એના ચહેરાને ફૂલ જેમ ખીલવી રહ્યો અને રાધિકા બોલી, “બસ પાંચ જ મિનિટમાં પહોંચી ક્રિશ સીયુઉઉ..  માય સ્વિટ..”

               સફેદ કુર્તીને મોરપિચ્છ રંગના દુપટ્ટાથી શોભાવતી, બે-બે પગથિયાં એકસાથે ઠેકતી, એક હાથમાં મિનિપર્સ અને બીજા હાથમાં ફોન સાથે એક્ટિવાની ચાવી ઝૂલાવતી બોલતી ગઈ, “માઆઆ..દાદીઈઈઈ…હું ક્રિશને મળવા જાઉં છું.” નીલુબેન હસતાં-હસતાં કહેવાં લાગ્યાં, “રૂપાવહુ, ક્યાં આપણો જમાનો અને ક્યાં આ જુવાનિયાઓનો જમાનો? સગાઈ થઈ નથી કે ફોન આવ્યો નથી કે સવારી ઊપડી નથી!” 

               રાધિકા ‘કૉફી પોઈન્ટ’માં પ્રવેશીને સીધી કોર્નર પરના એમના ફેવરિટ ટેબલ પર બેઠેલા ક્રિશ તરફ હસતી-હસતી ચાલી. “હાય ક્રિશુ, હાઉ આર યુ માય લવ?” એક આંખ મીંચકારતા ટેબલ પર રહેલો ક્રિશનો હાથ દબાવતાં એ ટેબલ પર બેઠી. ટેબલની સામેની બાજુ બેસતાં-બેસતાં નીચેથી ક્રિશના પગને ઠેલો મારતા તોફાની સ્મિત કરી રહી. ક્રિશના ચહેરા પર નજર જતાં હેન્ડસમ નટખટ ક્રિશને આજે ગંભીર જોઈને રાધિકા એને મુડમાં લાવવા રોમેન્ટિક થઈને પૂછવા લાગી, “હેય્ય્ય ક્રિશુબેબી, આજે કઈ ગોપીની છેડતી કરી અને માર ખાધો તે આવા લાલ-લાલ ગાલ અને લાલ-લાલ આંખ લઈને આવ્યો છે, હેં સ્વીટુ?” રાધિકાના હાથ નીચે રહેલો પોતાનો હાથ ધીમેથી સરકાવતા અને ધરાર સ્મિત આપતો હોય તેમ ક્રિશ બોલ્યો, “રાધુ સાંભળ,..” “બોલોને કાનુ,” મસ્તી કરતાં રાધિકા ટહુકી એટલીવારમાં તો ક્રિશ ગરમ થઈ ગયો, “બસ રાધિકા, દર વખતે બધી વાતમાં મસ્તી ના હોય. તું કાંઈ નાની કીકલી નથી.” સગાઈના છ મહિનામાં ક્રિશનું આ રૂપ પહેલીવાર જોઈ રહેલી રાધિકા એકદમ ચૂપ થઇ ગઈ. એની આંખમાંથી પાણી વરસું-વરસું થઈ રહ્યા. “આઈ’મ સોરી, સાંભળ, હું તને કાંઈક કહેવા માંગું છું.” ક્રિશ એની સામે નજર ના મિલાવી શકતો હોય એમ ઓર્ડર કરેલા મિલ્કશેકના ગ્લાસને હાથમાં લેતા નજર નીચી કરી એકી શ્વાસે બોલી ગયો, “રાધિકા, લંડનમાં મારા મામા બીમાર છે. એની સેવામાં કોઈ નથી તો મારે હવે ત્યાં જ રહેવું જોશે અને મારે ત્યાં રીસર્ચ પણ કરવાનું છે એટલે હવે હું ક્યારે ફ્રી થઈને ઇન્ડિયા પાછો આવું એ નક્કી નહીં અને હું હજી સ્ટુડન્ટ વિઝા પર જઈ રહ્યો છું એટલે મારી પાછળ બીજા કોઈને ત્યાં બોલાવી નહીં શકું. તો…” જરા અચકાઈને એ બોલ્યો, “તને કેટલો સમય રાહ જોવડાવાય?” “એટલેએએ…?” ઘણું સમજી જવા છતાં માન્યામાં ના આવતાં રાધિકાનો અવાજ તરડાઈ ગયો! એની પાણીદાર આંખો ક્યારે પાણી-પાણી થઈને વહેવા લાગી કે એ રોકી ના શકી. ક્રિશે જે કહેવા એને બોલાવી હતી એ આખરે કહી જ દીધું, “મારા પેરન્ટ્સ હિંમત નહીં કરી શકે પણ હું તને કહીને જ જાઉં છું કે મારી રાહ ના જોતી રાધિકા!” ક્રીશે ઓર્ડર કરેલી એની ફેવરિટ કોલ્ડ કૉફી એમજ છોડીને રાધિકા કશું બોલ્યા વિના ‘કૉફી પોઈન્ટ’માંથી નીકળી ગઈ.

******

“મળીશ નહીં મને?” એક કરુણતાસભર પ્રેમાળ અવાજ દિલથી રાધાને મજબૂર કરી રહ્યો અને રાધા દોડીને કૃષ્ણની કોટે વળગી પડી. “મને સાથે લઈજા ને કાના.” કૃષ્ણ હેતથી રાધાને જોઈ રહ્યા, “રાધે, ત્યાં તને લઈને ના જઈ શકું. સંસારના જે કામ માટે મેં જન્મ લીધો છે તેમાં હવે બસ લડાઈ અને સંઘર્ષ જ હશે. તને સાથે ના રાખી શકું રાધે.” “તો શું હવે આપણે આ ભવે ક્યારેય નહીં મળી શકીએ કાન?” રાધાથી ઉમરમાં નાનો પણ રાધાને ‘મોટો’ પ્રેમ કરવાવાળો એ બાળગોપાળ કાળિયો કશું બોલ્યા વિના પોતાની રાધાની આંખોમાં જોઈ રહ્યો બસ! ઘણું સમજી ગયેલી રાધા કૃષ્ણના હાથમાંથી પોતાનો હાથ છોડાવી ભીની આંખે સીમથી ગામ તરફ દોડવા લાગી.

******

એક્ટિવાનો અવાજ આવતા નીલુબેન હસ્યાં, “રૂપાવહુ, શું વાત છે? આજે ગાડી જલદી પાછી આવી ને કાંઈ! શ્યામની દિવાની આપણી આ રાધુડીને ગોકુળની ગલીયું સાંકળી પડી કે શું?” વહાલી દાદીની મીઠી પ્રેમભરી મસ્તી સાંભળતાં જ રાધિકાના બધા બંધ છૂટી ગયા. એ દાદીના ખોળામાં માથું મૂકી દિલ ખોલીને રડી પડી. રૂપા પણ દીકરીનું રુદન સાંભળી અનેક સાચી-ખોટી કલ્પનાઓ કરતી રસોડું પડતું મૂકીને દોડી આવી. અનુભવી દાદીએ તેને ચૂપ રહેવા ઇશારો કરીને રાધિકાને સાંત્વના આપતાં વાંસામાં હાથ ફેરવી ચૂપચાપ રાધિકાના દિલના દરવાજા ખૂલે એની રાહ જોતાં રહ્યાં! રોતાં-રોતાં તૂટક અવાજમાં ધીમે-ધીમે એક સ્ત્રી બીજી સ્ત્રીઓ પાસે એનું હૈયું ખોલતી ગઈ અને ગોકુળની નારીઓ સૈકાઓ બાદ ફરી એકવાર કૃષ્ણ એને છેતરીને જતો રહ્યો એ ભાવથી વિચારતી રહી કે, ‘શું આ ભૂમિ જ વિરહની છે? રાધાના અને ગોપીઓના આંસુથી ભીંજાયેલી આ ધરતી સ્ત્રીઓની વેદના આમ જ જોયા કરશે? કૃષ્ણને અધૂરો પ્રેમ પૂરો કરવા કે જીવતર દોહ્યલું કરીને છોડી જવા માટે શું ક્યારેય અફસોસ નહીં થતો હોય?  

******

‘રાધે, તને શું કહું હું? કેમ સમજાવું? આપણે આ જન્મમાં હવે ક્યારેય નહીં મળી શકીએ. જે કાર્યો માટે આ ધરતી પર હું આવ્યો છું એમાં એક આ પણ કાર્ય જ છે, સાચો પ્રેમ ક્યારેય સદેહે સાથે રહેવાનો કે દુન્યવી રીતે પરણીને સાથે રહેવાનો મહોતાજ નથી એ આપણે સાબિત કરવાનું છે રાધે, સદીઓ વીત્યે પણ મારી સાથે તારું જ નામ પહેલું લેવાશે. તારા પ્રેમનો હું દિલથી પ્રતિસાદ આપતો રહીશ. જ્યાં હોઈશ ત્યાં મારા  દિલમાં રાધે-રાધે જ હશે.’ રાધાના આંસુ પડેલાં હતાં ત્યાં નીચા નમીને એ ભીની માટી ચપટીમાં ભરી જગતનો નાથ એમાં પોતાની આંખોના મોતી સમાન જલબિંદુ ભેળવી એ માટી માથે ચડાવી મનોમન કહી રહ્યો, ‘આ ભવે મને માફ કરી દે રાધે!’

******

ક્રિશના જવા સાથે જાણે રાધિકાના તોફાન, હાસ્ય બધું જ ક્રિશ સાથે ચાલ્યું ગયું હોય એમ છેલ્લા એક વર્ષથી એ શાંત થઈ ગઈ હતી. અંતે એકવાર એ ક્રિશના પેરન્ટ્સ પાસે ઘણા સવાલો લઈને ગઈ અને જે જવાબો મળ્યા એનાથી તો એ ક્યારેય ક્રિશને ભૂલી શકે એવી કોઈ શક્યતા જ ન રહી! એને જોઈને ક્રિશના મમ્મી એને ગળે લગાડી રોઈ પડ્યા. હંમેશા ખિલખિલાટ રહેતી રાધિકાની દશા જોઈ એ રહી ના શક્યા અને બોલી પડ્યા, “ક્રિશ તો મને સોગન આપીને ગયેલો કે મારી રાધાને ક્યારેય આ વાતની જાણ ના થવા દેતા. પણ તારી આ હાલત જોઈ રહેવાતું નથી દીકરી, તું નવી જિંદગી વસાવી શકે અને ક્રિશ માટે નફરત થાય એટલે એ તારાથી દૂર જતો રહેલો. એ વખતે ક્રિશને માથું દુઃખતું હતું તે ચેક કરાવી બીજા દિવસે ડૉ. પાસે રીપોર્ટ લેવા ગયો; ત્યાં મગજમાં ગાંઠના રીપોર્ટ આવ્યા અને એટલો ઝડપી એ મોત તરફ ધકેલાઈ રહ્યો હતો કે જિંદગીની કોઈ આશા નહોતી એટલે એ તને સાચું-ખોટું લંડનનું સમજાવીને ડૉ.ની સલાહ પ્રમાણે અમેરિકા નીકળી ગયો. અમેરિકામાં એને તાત્કાલિક સારવાર મળી જતાં રેગ્યુલર ટ્રીટમેન્ટ કરાવી એ હવે નવજીવન તરફ આગળ વધી રહ્યો છે. આ નવજીવનને કુદરતની કૃપા સમજી સારા કાર્યમાં વાપરીશ એ નિર્ધાર સાથે સારવાર દરમિયાન ત્યાં હોસ્પિટલની બહાર બેસતાં ગરીબ અને અભણ બાળકો સાથે માયા બંધાઈ જતાં એમને શિક્ષણના રસ્તે વાળવા અને સારું જીવન મળે એ માટેના પ્રયત્નોમાં એ રોકાઈ ગયો. એના કાર્યથી અમેરિકન સરકારે હમણાં ત્યાં રહેવાની તેની અરજી પાસ કરી દીધી છે. જે રીતે તને દુઃખી કરીને એ ગયો અને હવે જે સેવાના કામમાં એણે જિંદગી જોડી એની હિંમત નથી રહી કે એ તારી સાથે વાત કરી શકે!”

               ઘરે આવીને રાધિકાએ ક્રિશના ફોન પર એક ઓડિયો મોકલ્યો… ‘તારા વિના શ્યામ મને એકલડું લાગે…’ કોઈ સવાલ-જવાબ વિના તરત વળતો મેસેજ આવ્યો.. ‘એક યુવા કવિ પાસેથી સાંભળેલા શબ્દો મારી રાધા માટે…’         

ચાલ હવે તો પૂરી કરીએ એક અધુરી સ્ટોરી રાધા

સદીઓથી જે ના કીધું તે હવે કહું છું… સોરી રાધા

અને રાધિકા દોડતી બે-બે પગથિયાં એકસાથે ઠેકતી નીચે ઊતરી અને એક્ટિવા ચાલુ કરતાં ટહૂકી, “માઆઆ…દાદીઈઈ… હું વિઝા ઓફિસ જાઉં છું!” ~ જયશ્રી કૃષ્ણ ~